trąbić

trąbić
глаг.
• раззванивать
• реветь
• трубить
* * *
trąbi|ć
\trąbićony несов. 1. трубить;

\trąbić na alarm трубить тревогу; \trąbić na całe miasto перен. трубить по всему городу;

2. (о kierowcy) давать гудки, гудеть;
3. разг. дуть; хлестать (водку); \trąbić piwo дуть пиво
+

3. żłopać, chlać

* * *
trąbiony несов.
1) труби́ть

trąbić na alarm — труби́ть трево́гу

trąbić na całe miasto — перен. труби́ть по всему́ го́роду

2) (o kierowcy) дава́ть гудки́, гуде́ть
3) разг. дуть; хлеста́ть (водку)

trąbić piwo — дуть пи́во

Syn:

Słownik polsko-rosyjski. 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Смотреть что такое "trąbić" в других словарях:

  • trąbić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, trąbićbię, trąbićbi, trąbićbiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dmąc w trąbę lub w trąbkę, powodować powstawanie dźwięku; grać na trąbie lub trąbce : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • trąbić — ndk VIa, trąbićbię, trąbićbisz, trąb, trąbićbił, trąbićony 1. «dąć w trąbę, w trąbkę; grać na trąbie, na trąbce» Trąbić na alarm, na trwogę. Trąbiono na zakończenie polowania. Trąbić hejnał, pobudkę. 2. pot. «mówić bardzo głośno, powtarzać coś… …   Słownik języka polskiego

  • Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… …   Deutsch Wikipedia

  • trấmbă — trîmbă ( be), s.f. – 1. Tăvălug. – 2. Val, vălătuc de pînză sau de stofă. – 3. Rînd, şir, lanţ. sl. trąba vălătuc (Cihac, II, 421; Byhan 339; Conev 61; Rosetti, III, 56). Este dubletul lui drîmbă, s.f. (înv., mulţime grup; instrument muzical),… …   Dicționar Român

  • alarm — m IV, D. u, Ms. alarmmie; lm M. y 1. «sygnał, najczęściej akustyczny, ostrzegający przed niebezpieczeństwem; w wojsku: sygnał lub rozkaz ostrzegający przed niebezpieczeństwem napadu, wzywający do gotowości bojowej; stan gotowości w wypadku… …   Słownik języka polskiego

  • trąbienie — n I rzecz. od trąbić …   Słownik języka polskiego

  • uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… …   Słownik języka polskiego

  • triūbyti — ×triū̃byti, ija ( yja K), ijo ( yjo K) (brus. pyбiць, l. trąbić) KGr418, J, Rtr, NdŽ, KŽ; L 1. intr. SD1181, M pūsti trimitą, dūduoti: Ragu triūbiju SD47. Ituoj triūba ir triū̃bija LzŽ. Pastyrius triū̃bija OZ59. [Kerdžius] turėjo triūbą la …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • na wiwat — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} na cześć kogoś lub czegoś; dając wyraz radości lub uznania dla kogoś, czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Trąbić, strzelać, krzyczeć na wiwat. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wytrąbić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}trąbić III {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zatrąbić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}trąbić II {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»